maandag 7 oktober 2013

Laatse bestraling

Gisteren dan mijn laatste bestraling gehad. En dat was op zich wel een feestje waard. Zeker nu ik tot nu toe weinig bijwerkingen heb gemerkt. Mijn huid is wat verkleurd maar verder valt het mee.
Ik smeer twee x per dag met een speciale creme en er zijn nog geen open plekken. Alle keren heb ik zelf gereden en ben ik meestal alleen geweest. Dat was ook wel weer erg lekker om het zelf te kunnen doen. Mijn rechterarm heeft wat last van het raar moeten liggen met je arm maar dat zal wel weer slijten. Dus deze behandeling heb ik goed door staan en daar ben ik dankbaar voor.
Mijn vingertoppen en nagels willen nog niet zoals ik wil. Dus handwerken is er nog niet bij en dat wordt ik wel een beetje zat. Maar als dat het ergste is, dan valt het nog wel mee.
Het is lastig om je blouse niet dicht te kunnen knopen, dus dat moet ik vragen. Of om b.v. niet in je neus te kunnen peuteren. Dat leer je zo wel gelijk af. Er zijn zoveel dingen waarbij je je vingers nodig hebt daar kom ik nu wel achter.
Voor nu ga ik stoppen met dit blog. De komende jaren moet ik hormoonpillen slikken. En ja daar krijg je ook weer allerlei leuke dingen van zoals opvliegers. Maar het is goed te doen.
Over een half jaar mag ik weer naar de mammapoli voor een mammografie en kijken ze of het goed gaat. Verder blijft het vertrouwen dat God alles in Zijn hand heeft en ook mijn leven zo leid zoals Hij wil. Soms is dat moeilijk maar tot nu toe heeft Hij mij hierbij geholpen.
Er zijn veel factoren die daarbij hebben geholpen en helpen.
Daarom nogmaals dank, voor ieder die op wat voor manier dan ook mij heeft bijgestaan in de afgelopen moeilijke periode. Door een helpende hand, door een kaart, een telefoontje , een bezoekje, een bosje bloemen, een knuffel, een knipoog, een gesprek, er waren veel mensen die aan mij en ons dachten. Dat heeft ons goed gedaan. Maar voor nu wordt het hier even stil en ga ik weer proberen mijn andere blogs bij te houden. Er komen andere tijden en daar vertrouw ik op.

De afgelopen weken kon ik op zondag weer mee naar de kerk, ook dat is een zegen. Daar put ik troost uit. En daar krijg ik nieuwe kracht voor de week. Niet alleen door de preken, maar ook door wat we zingen.  Zo was er een dienst die mij veel troost gaf daarin zongen we Psalm 62, en ook Psalm 42. Wat een mooie Psalmen zijn dat toch. De eerste wil ik hier nog opschrijven en dan is het over met dit blog.
Psalm 62: 3 en 4 berijmd:

Wees stil, mijn ziel, keer u tot God.
Voorwaar, Hij is mijn vaste rots,
van Hem blijf ik mijn heil verwachten.
Alleen bij Hem is hulp in nood,
Hij is mijn burcht, zijn macht is groot,
ik wankel niet, Hij schenkt mij krachten.

In God is al mijn heil, mijn eer,
mijn sterke rots is God, de Heer,
mijn schuilplaats is Hij in het lijden.
Vertrouw op Hem, o volk, in smart.
Stort voor Hem uit geheel uw hart.
God is een toevlucht t' allen tijde.


1 opmerking:

Joke Vermanen zei

En dat is hij ook: een toevlucht ten allen tijde!
Dankbaar voor zijn hulp, wij hadden het niet zonder Hem gekund.