Sjonge wat een zware week is dit. Er zijn weinig dagen dat ik niet toch een gouden randje kan zien. Maar deze week is dat niet mogelijk. Ik was niet aanspreekbaar, voelde me doodziek, en was ellendig. Ik hoef geen medelijden, maar wil wel aangeven dat het enorm zwaar valt. Je denkt: dit is eens maar nooit meer. En toch weet je dat je nog twee maal moet. Je wilt niet opgeven maar je kunt haast niet anders. Niet kunnen zitten, staan, liggen, eten, drinken. En elke keer de temperatuur omhoog en toch ijskoud hebben. Je zit jezelf in de weg en wilt eigenlijk even heel langs slapen en niets meer merken......
Vanmorgen denk ik dat het weer langzaam aan beter zal gaan. Ik heb minder pijn, maar zodra er eten in gaat komt de pijn in mijn maag en darmen gelijk weer ophoog. Dus eten is geen optie. Koud water drinken is eigenlijk het enige.
Je zou denken wat moet een mens allemaal nog meer verdragen. Wanneer houd het op?
Dus als jullie mij gemiste hebben weten jullie waardoor.....het was een loodzware week.
1 opmerking:
Als ik je mis.....weet ik dat het slecht met je is, ben je in inze gedachten en kijken uit naar een teken vanuit het noorden....... hallo meis fijn dat je er weer bent!
Liefs Marjo
Een reactie posten