Het zwaard van damocles.

Herhaaldelijk komt mij de gedachte binnen dat het wel lijkt of het Zwaard van Damocles mij boven het hoofd hangt. Nu vroeg ik mij dus af: waar komt dat nu vandaan? Dat gezegde. Dus ik heb het even opgezocht en er zijn diverse verklaringen te vinden op internet. Wat is dat toch geweldig dat we dat hebben tegenwoordig! Maar HIER is er eentje te vinden. En inderdaad klopt het wel. Het lijkt wel of ik morgen naar de slachtbank moet......En wat duren de dagen soms langs en eigenlijk ook weer niet. Als het nog even duurt dan hoef ik het nog niet te weten, maar aan de andere kant wil ik het nu toch ook wel weten. Wat en hoe nu verder is hier de prangende vraag. die we morgen beantwoord gaan krijgen.
Is het dan allemaal kommer en kwel hier in huis? Nee, dat zeker niet. Ik neem de tijd om rustig op te knappen na de operatie, welke toch meer met me heeft gedaan dan ik verwachtte. Ik dacht wel weer vrolijk na een dag rust door te kunnen, maar niets is minder waar. Ik ben toch door de narcose tamelijk moe gebleken en nog steeds wat misselijk. Niet echt trek in eten. Maar dat doen we maar wel om zeker niet achter te komen en mijn energie heb ik hard nodig.
Maar wat is er vervelend aan rustig een boek lezen, aan tafel met het schitterende uitzicht wat ik hier heb? De sneeuw die zijn patronen legt. En de vogeltjes die zich te goed doen aan de pindakaas en andere versnaperingen die hier hangen op diverse plaatsen. De katten hadden een tijdje terug een roodborstje gevangen en vermoord. Maar gelukkig zagen we vandaag weer nieuwe zitten. Dat is gewoon genieten. Niet dat die katten de vogeltjes opvreten, dat is weer minder.We hopen dat ze voldoende muizen kunnen vinden om zich mee bezig te houden. En tot nu toe blijft het bij een enkele keer een vogel. Ik heb in jaren geen boek kunnen lezen. Te onrustig in mijn hoofd en hart. Geen mogelijkheid om mij daarop te concentreren. En nu dan zomaar met mijn derde boek bezig. Lekker aan tafel zitten, met buiten een heerlijk zonnetje. Het is een zegen om hier te mogen wonen. Dat realiseer ik me toch wel dagelijks.
Wat is het ook een zegen dat we nu bij elkaar wonen. Daardoor is er altijd hulp aan huis als het nodig is. En we kunnen makkelijk op elkaar terug vallen. Als ik s,middags een dutje op de bank ga doen, dan komt Matthias al met de deken aan. En is het hier stil genoeg om te kunnen slapen. Daar wordt dan goed rekening mee gehouden.
Van Anneke kreeg ik een knuffelbeertje. In mijn favoriete kleuren en als troost. Een troostbeertje met een zonnetje op zijn buik.
Zelfs de planten in huis willen wat zeggen. Want wat denk je van een lidcactus die hier nog stond verwaarloost te zijn toen wij hier kwamen wonen, en inmiddels al voor de derde x bloeit deze winter? Dat is toch geweldig! Tel uw zegeningen daar zijn we mee bezig.
Op deze manier komen we de dagen door.
Matt. 6: 34 Maakt u dan niet bezorgd tegen de dag van morgen, want de dag van morgen zal zijn eigen zorgen hebben; elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad.
Dat is een tekst die ik mij voor ogen houd. Daarbij bedenk ik mij dat dus ook elke dag genoeg goed heeft. En dat goed, die zegeningen, houd ik mij voor ogen.