Goed slecht of slecht/slecht?

Gelukkig is deze week ook weer voorbij gegaan. Elke dag had genoeg aan haar eigen kwaad maar ook aan haar goed. Er staan hier diverse bloemstukken en mandjes met voorjaar in huis. Daar genieten we enorm van. Als het buiten dan nog niet wil lukken met het voorjaar hier binnen is het goed aanwezig.
Dus vanmorgen voor de uitslag van de laatste onderzoeken en wat er nu moet gaan gebeuren.
De beide scans waren goed. Op de scan van de longen was een klein plekje te zien aan beide kanten, maar dat was niet noemenswaardig. Het is een hormoongevoelige tumor, want inhoud dat ik de komende 5 tot 7 jaar hormoon onderdrukkende medicijnen moet slikken.  Ik ga eerst beginnen met de chemo kuren. Hoe vaak ik moet weet ik niet. Ik moet daarvoor weer : WACHTEN! Op de internist in dit geval. En die kan mij daar dan weer alles van vertellen. Welke chemo en hoe vaak en hoe lang.
Ze kunnen toch niet eerder beginnen dan 4 tot 6 weken na de operatie en dat zou dan op zijn vroegst begin april zijn wanneer ik de eerste zou kunnen krijgen. Maar daar weet ik dan nog niets over.
Wat we wel weten is dat: ze bijna alles hebben weggehaald. Wat er nog zou kunnen zitten gaat weg met het bestralen en de chemo. Dat de schildwachtersklier was aangedaan.
En dat de tumor de gradatie 2 heeft. En hormoon gevoelig is. Mijn wond is mooi aan het genezen. Mijn arm is nog wat gevoelig. En van de week had ik een dikke bobbel in mijn oksel bij het litteken. Maar ik vertelde aan de arts dat ik misschien toen wel teveel gehaakt had. En daar moest hij toch wel om lachen. Je blijft een bezig bijtje dus! We zagen je ook al weer breien in de wachtkamer zeiden ze de vorige keer. En ja , dat is inderdaad waar. Zodra het maar enigszins kan pak ik wel weer een handwerkje ter hand. Het geeft een hoop afleiding en ik doe het met plezier.

Zo denk je van alles zeker te zijn en binnen een korte tijd ben je al je zekerheden kwijt. En moet je op alles zeggen: ik weet niet wat het gaat worden. Ik moet wachten op...... En dan nog weet ik niet hoe het verder zal gaan. Al de zekerheden die je denkt te hebben zijn dan maar ineens weg.
Plannen zijn ineens niet meer aan de orde, behalve plannen om naar en van het ziekenhuis te komen. Plannen van onderzoeken en arts bezoeken. Morgen is niet belangrijk meer maar hoe gaat het vandaag. En wat kan ik vandaag.
Wat ben ik blij dat de ene zekerheid altijd vast blijft staan: Dat ik een kind van God ben!
Daar ligt mijn enige houvast en zekerheid.
Daar krijgen wij ook de kracht van om dit alles te kunnen dragen.

God gaf aan mij de legkaart van mijn leven
als stukjes speelgoed in een kinderhand.
De doos met het voorbeeld heeft Hij niet gegeven
ik vind niet meer dan hoekjes en de rand.
Daar binnenin zie ik alleen maar kleuren
ook stukjes zwart, en stukjes wolkenwit.
Het is een chaos en ik blijf maar speuren
of ik ergens toch de uitkomst soms bezit.
Ik weet het niet, ik kan er slechts naar gissen
zolang Hij immers het voorbeeld voor zich houdt.
En daardoor blijf ik in het ongewisse
hoe in de toekomst het leven zich ontvouwt.
Zal er veel zon zijn? Of ook duistere wolken?
Maar dikwijls heeft een wolk een gouden rand.
O Heer ik kan Uw puzzel niet vertolken:
ik heb het raadsel van mijn leven in mijn hand.
Er is één ding waarop ik mag vertrouwen,
hoewel ik nu nog in het duister tast:
éénmaal zal ik het voltooide beeld aanschouwen
en zien, dat ieder stuk volkomen past.